جدایی + تنهایی

اشتباه اول من و تو یک نگاه بود
عشق ما از اولین نگاه اشتباه بود

گر چه باورت نمی شود ولی حقیقت

ی است
اینکه کلبه ی من از غم تو روبراه بود

می دویدم و میان کوچه جار می زدم
های های گریه بود و اشک و درد و آه بود

گاه گریه می شدیم و گاه خنده مثل شوق
این هم از تب همان نگاه گاه گاه بود

جنگ بر سر من و خدا و عشق بود سیب
سیب بی گمان در این میانه بی گناه بود

هر کجای شب که مثل سایه پرسه می زدیم
ردی از عبور سرد آفتاب و ماه بود

آفتاب من تویی و ماه من بگو چرا
با حضور آفتاب، روز من سیاه بود؟

اهل شکوه نیستم وگرنه آنهمه غروب
بر غریبی من و تو بهترین گواه بود

هرچه می دوم به انتهای خود نمی رسم
مانده ام کجا، کجای کار اشتباه بود...